Dzień dobry :)
Jeśli zastanawiasz się nad tym, czym jest kultura uśmiechu, to odpowiedź jest bardzo prosta. Jest nią przestrzeń do życia, którą każdego dnia staramy się tworzyć. Ja, ty, każdy z nas. A jej kielnią, pędzlem lub wyrazem jest komunikacja. Oparta na wzajemnym szacunku i woli współtworzenia ludzkiego dobrostanu.
Kultura uśmiechu to idea, którą możesz współdzielić.
Tak po prostu, z uśmiechem :)
Jaka jest historia tej prostej idei?
Historia nie sięga czasów antycznych, choć z pewnością i wówczas ludzie dostrzegali potrzebę prowadzenia odpowiedniej, jakościowej komunikacji. Kultura uśmiechu, której poświęcony jest ten blog, wzięła się z codziennych obserwacji oraz doświadczeń wielu znanych mi osób, które na gruncie zawodowym lub osobistym boleśnie przekonały się, jak niewłaściwa komunikacja, jej forma lub wyraz, wpływają na jakość życia.
I w drugą stronę. Komunikacja - podstawowe narzędzie współpracy homo sapiens - ma wielką siłę sprawczą, siłę budowania zdrowych relacji, siłę radosnej kreacji. Komunikacja wpływa na nasz dobrostan, na sposób postrzegania świata, na przekonania związane z ludźmi, z którymi żyjemy, pracujemy, których spotykamy.
Czy w kulturze uśmiechu chodzi o to, aby się ciągle uśmiechać?
Ależ skąd! Choć na cudzy uśmiech reagujemy (najczęściej) własnych uśmiechem, to jednak w kulturze uśmiechu chodzi o tworzenie takiej przestrzeni do życia, która sprawia, że nam się chce. Chce nam się cieszyć życiem i rodziną. Chce nam się iść do pracy i zaangażować w to, co tam robimy. Szanując innych ludzi, akceptujemy ich prawo do posiadania innego (nawet zupełnie innego od naszego) zdania, ale działamy tak, aby współtworzyć, współbudować, dobrze współistnieć.
Świadome komunikowanie odrzuca agresję. Nie posługuje się językiem wojny i konfliktu, nie wyklucza i nie tworzy lub powiela fałszywych oskarżeń. Zrozumienie zaś innych ludzi jest podstawą współpracy i wypracowania służących nam wszystkim rozwiązań.
W takiej atmosferze uśmiech pojawia się sam :)
Żyjmy spokojnie,
Piotr